Odrzucono wniosek o wotum nieufności wobec Ursuli von der Leyen: jak głosowali włoscy posłowie do Parlamentu Europejskiego.

Artykuł: Annalisa Cangemi – dziennikarka, Fanpage.it

Wniosek o wotum nieufności dla przewodniczącej Komisji Europejskiej Ursuli von der Leyen w związku ze skandalem Pfizergate został odrzucony, zgodnie z powszechnymi oczekiwaniami: za wnioskiem głosowało zaledwie 175 osób, przeciw było 360, a wstrzymujących się 18. Wniosek o wotum nieufności, złożony przez rumuńskiego posła do Parlamentu Europejskiego Gheroghe Pipereę z ECR (grupy, do której należy FdI), popartego przez skrajnie prawicowych kolegów, wymagałby co najmniej 360 głosów „za” i dwóch trzecich oddanych głosów.

Pretekst do dzisiejszego głosowania jest związany z kwestią szczepionek, a prezydent jest w szczególności oskarżany o nieprzejrzyste zarządzanie pandemią COVID-19. W 2021 roku negocjowała bezpośrednio z prezesem Pfizera Albertem Bourlą, wymieniając z nim SMS-y, w sprawie dostawy około 1,8 miliarda dawek szczepionki. Pomimo próśb, wiadomości te nigdy nie zostały upublicznione. Parlament Europejski w ten sposób „uratował” prezydent.

Większość popierająca władzę wykonawczą UE pozostała niewzruszona: Socjaliści, Liberałowie, Zieloni i Partia Ludowa zagłosowali przeciwko skrajnie prawicowemu wnioskowi o wotum nieufności, pomimo niezadowolenia ze zwrotu Partii Ludowej w prawo i jej „polityki dwóch pieców”, a także pomimo żądania wyjaśnień w sprawie politycznego przywództwa Komisji od von der Leyen we wrześniu. Siły większościowe włoskiego rządu były podzielone: ​​europosłowie EPP (Forza Italia) zagłosowali przeciwko wnioskowi, Liga Północna zagłosowała za, a europosłowie Braci Włoskich (EKR) nie wzięli udziału w głosowaniu. A jak głosowały poszczególne włoskie partie w Parlamencie Europejskim?

Siedmiu włoskich posłów do Parlamentu Europejskiego nie wzięło udziału w głosowaniu.

Łącznie siedmiu posłów Partii Demokratycznej do Parlamentu Europejskiego nie wzięło udziału w głosowaniu nad wnioskiem o wotum nieufności dla Ursuli von der Leyen i jej rządu. Wśród nich byli Cecilia Strada, Marco Tarquinio i Alessandro Zan, którzy byli nieobecni z przyczyn politycznych. Według źródeł w Partii Demokratycznej, Giorgio Gori, Elisabetta Gualmini i Matteo Ricci byli nieobecni z powodu innych zobowiązań. Brando Benifei był jednak nieobecny z powodu awarii karty do głosowania.

W głosowaniu nie wzięli udziału Włosi, Zieloni (w odmiennym od grupy stanowisku) oraz dwaj europosłowie Lewicy, Mimmo Lucano i Ilaria Salis, którzy podzielali stanowisko większości Lewicy.

Dlaczego FDI nie wzięło udziału w głosowaniu

Grupa Braci Włoch Giorgii Meloni, która początkowo sprzeciwiała się wnioskowi, ostatecznie zdecydowała się nie brać udziału w głosowaniu, częściowo po to, by uniknąć zerwania ze skrajną prawicą, a także by nie dać sygnału pełnego poparcia dla przewodniczącej von der Leyen. Co więcej, gdyby wniosek został przyjęty, cały rząd musiałby podać się do dymisji, w tym wiceprzewodniczący wykonawczy Komisji Europejskiej, Raffaele Fitto, członek Włoskiej Partii Demokratycznej (FdI). Dlatego też, przewodniczący delegacji FdI, Carlo Fidanza, stwierdził, że głosowanie nad wnioskiem „nie jest naszą walką, a nasze delegacje nie brały w nim udziału”.

Ursula von der Leyen straciła 10 głosów odkąd objęła urząd.

Proste policzenie liczby głosów, którymi plenarne posiedzenie w Strasburgu odrzuciło wniosek o wotum nieufności, ujawnia jeden fakt: w ciągu zaledwie kilku miesięcy tzw. większość Ursuli straciła 10 głosów w Parlamencie Europejskim – z 370, jakie otrzymała, gdy Komisja objęła urząd pod koniec ubiegłego roku, do obecnych 360. W rzeczywistości jest to dokładnie połowa z 720 posłów do Parlamentu Europejskiego.

Druga Komisja, kierowana przez lidera Niemieckiej Partii Ludowej, została wybrana 27 listopada 370 głosami za, 282 przeciw i 36 wstrzymujących się. Wówczas głosowało 688 posłów do Parlamentu Europejskiego. Dziś jednak 360 głosów było za, 175 za rezygnacją, a 18 wstrzymujących się, co spowodowało znaczny spadek frekwencji: głosowało tylko 553 posłów do Parlamentu Europejskiego.