De Haferlandweek 2025, die begin augustus in verschillende Saksische dorpen in Transsylvanië werd gehouden, was dit jaar opnieuw gastheer van de bijeenkomst van het Roemeens-Duitse bilaterale samenwerkingsforum, een evenement dat diplomaten, leraren, journalisten en vertegenwoordigers van de Duitse gemeenschappen in Roemenië en Duitsland.
Het thema van de editie van dit jaar: wat is de huidige stand van zaken van het Duitstalige onderwijs in Roemenië en welke reële kansen er zijn om vooruitgang te boeken. Speciale gast, universitair hoofddocent Liana Iunesch van de Lucian Blaga Universiteit in Sibiu, presenteerde een studie die interesse en emotie opriep. beide.
Een "echte en rechtvaardige" opvoeding. Het educatieve doel Europese
Het uitgangspunt van de interventie was een historische referentie – de woorden van bisschop Friedrich Teutsch, uitgesproken in 1891 bij de opening van het Evangelisch Pedagogisch Seminarie in Sibiu: "Een ware en juiste opvoeding" (Echte und rechte Bildung). Dit idee werd de rode draad in de presentatie, waarin onderwijs in de Duitse taal niet alleen werd geanalyseerd als kennisoverdracht, maar ook als karaktervorming, zelfstandigheid, kritisch denken en openheid voor nieuwe ideeën. pluralisme.
Zo laat Liana Iunesch zien dat het onderwijsdoel dat Friedrich Teutsch meer dan 100 jaar geleden formuleerde, namelijk het vormen van onafhankelijk denkvermogen om de uitdagingen van het heden aan te gaan en de toekomst veilig te stellen, vrijwel identiek is aan de definitie van kwaliteitsonderwijs die werd geformuleerd in het communiqué van de Europese Commissie over het onderwijsbeleid na Lissabon. 2020.
Docent Iunesch benadrukte dat Duitstalige scholen ruimtes van multiculturele coëxistentie waren – en moeten blijven – met een hoog niveau van academische eisen en taalvaardigheden, waar de opleiding niet alleen op taal, maar ook op waarden is gebaseerd. Deze instellingen, soms de enige bruggen van continuïteit tussen de Saksische traditie en de moderne Roemeense samenleving, dragen aanzienlijk bij aan de ontwikkeling van een Europese identiteit. inclusief.
Duitse scholen, bruggen tussen WERELDEN
Afgezien van de feiten en cijfers is de conclusie van het onderzoek eenvoudig en eenduidig: generaties lang waren Duitstalige scholen meer dan alleen onderwijsinstellingen. Het waren plekken waar karakter werd gevormd, vrij denken werd gecultiveerd en een cultureel erfgoed dat uniek was in Europa levend werd gehouden. Oosten.
De leraren waren veeleisend, maar stonden dicht bij de leerlingen. Lesgeven ging niet alleen over het vak, maar ook over waarden: respect, discipline, nieuwsgierigheid, kritische geest. En dat alles – in twee talen: Duits en Roemeens, samen. Een model van coëxistentie, zoals je dat zelden ziet in andere talen. landen.
Problemen van vandaag: te weinig leraren, te veel obstakel
Maar de realiteit van 2025 is niet meer zoals vroeger. Liana Iunesch luidde de noodklok: het wordt steeds moeilijker om docenten Duits te vinden die bereid zijn les te geven op middelbare scholen. Veel afgestudeerden kiezen ervoor om in het milieu te werken. privé.
En in het onderwijs zijn er nog steeds vacatures, verouderde lesboeken en ouders die vechten voor een plek in de klas waar les wordt gegeven. Duits".
Een ander probleem: de verstikkende bureaucratie. Goede initiatieven raken verstrikt in papierwerk en leraren krijgen te weinig ondersteuning als ze iets willen doen. innoveren.
De Duitse taal – een kans voor de toekomst, geen relikwie
De op het Forum gepresenteerde studie benadrukte de praktische en symbolische waarde van de Duitse taal in Roemenië: het is niet alleen een minderheidstaal, maar een strategische hulpbron die studenten toegang biedt tot beurzen, studies in het buitenland, goedbetaalde banen en bovenal beroepsopleidingen. stevig.
Duitstalige scholen kunnen – als ze op intelligente wijze worden ondersteund – centra van uitmuntendheid worden voor een modern, Europees onderwijs, verdraagzaam.
Dit was de boodschap van de uitgenodigde expert die verschillende studies op dit gebied heeft uitgevoerd. Het gaat om onderwijs dat verenigt, niet scheidt. Om een taal die bruggen bouwt, niet muren.
En de vraag blijft: weten we hoe we dit erfgoed levend kunnen houden of laten we het uitsterven, net als zoveel andere waardevolle zaken? Het antwoord hangt af van de wil van de overheid, maar ook van de betrokkenheid van gemeenschappen.
Omdat een goede school niet alleen om cijfers draait, maar ook om geheugen, zelfvertrouwen, toekomst.