Artykuł: Annalisa Girardi – dziennikarka, Fanpage.it
Co robi Unia Europejska na rzecz zielonej transformacji? Chociaż polityka ekologiczna była z pewnością kluczowym tematem ostatniej kadencji, wraz z wyborami w 2024 roku, nowy układ polityczny częściowo zrewidował cele dotyczące walki ze zmianami klimatu i zrównoważonego rozwoju środowiska. Nie oznacza to jednak, że Bruksela porzuciła projekt przejścia na bardziej zrównoważony model. „Transformacja energetyczna należy do ludzi i może być zrealizowana tylko przez nich, z nimi i dla nich. Wielu jednak martwi się o swoje miejsca pracy i zmiany, jakie ta transformacja będzie wymagać. Wsłuchujemy się w te obawy, aby odpowiednio się do nich odnieść, zapewniając wsparcie w miejscu pracy, rozwijając nowe umiejętności i dywersyfikując gospodarkę. Razem możemy zapewnić sprawiedliwą transformację” – skomentował europejski komisarz ds. energii, Dan Jørgensen.
Oczywiście, proces ten może się znacznie różnić w zależności od regionu, jak wyjaśnia Komisja Europejska w artykule wymieniającym różne trwające inicjatywy. Na przykład regiony, które historycznie były uzależnione od wydobycia węgla, będą potrzebowały konkretnej strategii, podczas gdy wyspy – charakteryzujące się unikalnymi warunkami i okolicznościami życia – będą wymagały jeszcze innej.
Przyjrzyjmy się pierwszemu przypadkowi. Chociaż węgiel tradycyjnie stanowił znaczną część naszego miksu energetycznego, uzależnienie od tego paliwa kopalnego drastycznie spadło w ostatnich latach. Między 2018 a 2023 rokiem zmniejszyło się o około 40%. Rok 2022 był przełomowy, w którym energia słoneczna wyprzedziła węgiel jako główne źródło energii. W miarę przechodzenia na bardziej zrównoważone alternatywy, ważne jest wspieranie regionów, których gospodarka opierała się głównie na węglu, aby złagodzić utratę miejsc pracy i ogólny wpływ tej zmiany na gospodarkę i społeczeństwo. Aby sprostać temu wyzwaniu, Komisja utworzyła inicjatywę „Regiony węglowe w okresie transformacji” , która obejmuje szereg specjalnie opracowanych środków wsparcia.
Dochodzi jeszcze kwestia wysp, których zaopatrzenie w energię jest z konieczności bardziej złożone niż na kontynencie. Unia Europejska obejmuje 2400 wysp, na których mieszka około 20 milionów ludzi. Wiele z tych wysp, ze względu na swoje położenie geograficzne, ma dostęp do różnych odnawialnych źródeł energii, takich jak energia słoneczna, wiatrowa i wodna. Często jednak borykają się z problemami infrastrukturalnymi i gospodarczymi, co oznacza, że terytoria te pozostają w dużym stopniu uzależnione od importowanych paliw kopalnych. Z tego powodu Komisja Europejska utworzyła inicjatywę „Czysta energia dla wysp UE” , której zadaniem jest zapewnienie długoterminowych ram wspierania produkcji czystej energii.