Andra Gogan: „Kontynuuj marzenia, aby móc się rozwijać”

Przez lata udało Ci się zrealizować kilka marzeń i nie poddałeś się, bez względu na to, jak trudne to było. Czy wierzysz, że wszystko, co osiągnąłeś do tej pory i nadal osiągasz, jest wynikiem ciężkiej pracy, wytrwałości i pasji?

Tak, zawsze wierzyłem, że jeśli czegoś bardzo chcesz… nawet jeśli nie odnosisz w tej dziedzinie sukcesów, ale jesteś wytrwały i każdego dnia robisz coś dla swojej pasji, nie ma możliwości, żebyś nie rozwijał się coraz bardziej i na koniec dotarł tam, gdzie chcesz.

W wywiadzie powiedziałeś: „Im wyżej marzysz, tym wyższe jest życzenie, a wtedy przynajmniej połowa z tego się spełnia”. Więc zachęcasz nas do wielkich marzeń? Ale co z tymi, którzy mogą już nie mieć odwagi lub nadziei, by to zrobić?

Tak, zawsze uważałem, że trzeba od siebie wymagać łupów, aby się rozwijać, a im wyżej marzysz (ale też coś robisz w tym kierunku), tym bliżej możesz być swojego marzenia. Jeśli stawiasz sobie wysokie cele, na pewno coś zrobisz, aby je osiągnąć i przynajmniej dojdziesz do połowy drogi do miejsca, w którym chcesz być. Nie unikaj marzeń, aby móc się rozwijać. Wierzę, że nawet ci, którzy stracili nadzieję, powinni znaleźć siłę w swoich duszach, aby mieć pewność siebie i pracować nad spełnieniem swojego marzenia.

„Od postaci, którym użyczyłam głosu, nauczyłam się pozytywizmu, radości życia i energii w życiu codziennym”.

Andra lubi tańczyć

Otworzyłaś własną szkołę tańca „Andra Gogan's Academy”, w której również uczysz. Jaki był pomysł na stworzenie tej szkoły tańca?

Odkąd miałam 8-9 lat odkryłam swoją pasję do tańca: najpierw step, potem street dance, potem sports dance (taniec towarzyski, 10 stylów tanecznych, których uczyłam się od tańca towarzyskiego). Za każdym razem, gdy byłam na parkiecie, byłam bardzo szczęśliwa i czułam, że cały świat należy do mnie. Po tym, jak dowiedziałam się, jak tańczy się samemu lub w parach, zdałam sobie sprawę, że chciałabym mieć własną grupę taneczną.

Razem z rodzicami otworzyłam szkołę tańca, aby dzielić się moją pasją do tańca z innymi dziećmi. Po zaledwie kilku miesiącach okazało się, że nauczyciel, którego zatrudnili moi rodzice, nie jest poważny i w wieku 11 lat zaczęłam układać choreografie dla trupy i pokazywać je dzieciom, czekając na znalezienie innego nauczyciela tańca dla naszej szkoły.

Widząc, że nie mogliśmy znaleźć ani jednego, a dzieci i ich rodzice byli bardzo podekscytowani tym, co robiliśmy (bardzo piękne występy i dobre wyniki w konkursach), pozostałem głównym choreografem naszej szkoły tańca. Od tamtego czasu aż do dziś (około 15 lat) wyniki nie spóźniały się i mamy około 600 dzieci w Akademii.

Inną twoją pasją jest dubbing głosowy. Czy możesz podzielić się z nami tym, czego nauczyłeś się od postaci, których głosy podłożyłeś?

Tak, dubbingowanie głosu to moja pasja odkąd miałam 5 lat. Miałam (i nadal mam) specjalny tembr głosu, który bardzo mi pomógł w wygrywaniu castingów do różnych postaci (Princess Sofia, Doc McStuffins itd.). Od postaci, którym użyczyłam głosu, nauczyłam się pozytywizmu, radości życia, energii w życiu codziennym.

„Bywały chwile, kiedy czuliśmy, że nigdy nam się nie uda, ponieważ chcieliśmy, żeby ten projekt był coraz lepszy: kręciliśmy w 7 krajach, wzbogaciliśmy go tysiącami efektów specjalnych, coraz bardziej poprawialiśmy jakość”.