Przestępczość wśród młodzieży we Włoszech przybiera formy wymagające ostrożnej, prostej interpretacji: nie jest to zjawisko (tylko) epizodyczne, ani też nie jest ono wyłącznie związane z indywidualnym „złym samopoczuciem”, lecz w coraz większym stopniu jest wynikiem nakładania się i wzajemnego oddziaływania warunków rodzinnych, szkolnych, ekonomicznych, społecznych i kulturowych.

Według najnowszych danych zebranych w 2024 r . liczba przestępstw popełnionych wobec nieletnich po raz pierwszy przekroczyła próg 7000 ( 7204, +4% w porównaniu z 2023 r .) i wzrosła o 35% w ciągu ostatnich dziesięciu lat (najbardziej dotknięte pozostają dziewczęta, stanowiące 63% ofiar). Jednocześnie, pomimo spadku ogólnej liczby umyślnych zabójstw w kraju, odsetek zabójstw popełnionych przez nieletnich wzrósł do 11%, przy czym dzieci będące ofiarami stanowią 7%. Dane te pokazują, że nawet w ogólnym kontekście spadku skrajnej przemocy, młodzi ludzie pozostają szczególnie dotknięci — jako sprawcy lub ofiary — w sytuacjach stale rosnącej bezbronności.

Czynniki ryzyka

Aby lepiej zrozumieć to zjawisko, właściwa będzie konkretna analiza kontekstów sprzyjających pojawianiu się zachowań dewiacyjnych wśród młodych ludzi.

Rodzina i bezpośrednie relacje: Gdy jednostka rodzinna charakteryzuje się niestabilnością – nieobecność rodziców, ciągłe konflikty, niskie dochody lub bezrobocie, słabe wsparcie edukacyjne – to wszystko potencjalne powody, dla których młody człowiek ryzykuje utratę poczucia kierunku, przynależności i perspektyw. Taka sytuacja zachęca go do dołączania do grup dewiacyjnych lub uciekania się do zachowań transgresyjnych jako sposobu na samoobronę lub ucieczkę. Dane wskazują na znaczny wzrost przemocy w rodzinie wśród nieletnich przestępców: w 2024 roku odnotowano 2975 takich przypadków, co stanowi wzrost o 5% w porównaniu z 2023 rokiem i o 101% w porównaniu z dwunastoma latami wcześniej.

Szkoła i ścieżka edukacyjna: Szkoła, która nie oferuje odpowiednich narzędzi edukacyjnych – warsztatów, korepetycji, doradztwa, stymulującego środowiska – lub uczeń, który doświadcza niepowodzeń w nauce, może postrzegać edukację jako bezużyteczną. Brak zaangażowania w szkołę drastycznie ogranicza możliwość planowania przyszłości, co popycha uczniów ku nawet najbardziej dewiacyjnym alternatywom. Jeśli szkoła nie jest siatką bezpieczeństwa, ryzyko dewiacji wzrasta.

Warunki ekonomiczne i kontekst lokalny: dzielnice naznaczone ubóstwem, wysokim zatrudnieniem wśród młodzieży i brakiem infrastruktury społecznej stwarzają podatny grunt dla zachowań antyspołecznych. Poczucie braku możliwości może legitymizować wybór dewiacji jako sposobu na przynależność lub zarabianie na życie. W takich kontekstach ryzyko wzrasta, jeśli nie ma możliwości rozwoju młodzieży.

Sieci społecznościowe i świat cyfrowy: komponent cyfrowy to nie tylko mediacja, ale i aktywność: rekrutacja do gangów , imitacja przemocy oraz normalizacja posiadania broni lub ucisku są wspierane przez słabo kontrolowane przestrzenie internetowe. W najnowszym raporcie odnotowano, że wśród przestępstw przeciwko nieletnim w 2024 roku, pornografia dziecięca wzrosła o 63%, a posiadanie pornografii dziecięcej o 36%.

Interakcja czynników: żadnego z tych elementów nie można rozpatrywać w izolacji. Dziecko, które dorasta w niestabilnej rodzinie, uczęszcza do źle zarządzanej szkoły, mieszka w okolicy z ograniczonymi możliwościami i ma nieograniczony dostęp do świata cyfrowego, jest znacznie bardziej narażone. Zachowania dewiacyjne opierają się na tym nałożeniu kruchości i braku ochrony.

Funkcja edukacyjna kary w prawie nieletnich

Włoski system prawny przypisuje systemowi penitencjarnemu dla nieletnich przede wszystkim cel reedukacyjny, a nie wyłącznie karny. Prawo uwzględnia poczytalność i poziom rozwoju nieletniego oraz zapobiega sytuacji, w której interwencja sądowa staje się etykietą. Ramy regulacyjne, a w szczególności artykuł 6 Dekretu Prezydenckiego nr 448 z 1988 r., nakładają na władzę sądowniczą obowiązek korzystania z pomocy społecznej, opieki społecznej i opieki zdrowotnej na każdym etapie i poziomie postępowania. Areszt dla nieletnich jest stosowany w ostateczności: celem interwencji jest wspieranie poczucia odpowiedzialności, integracji społecznej i ograniczenie szkód wyrządzonych nieletniemu.

Oznacza to, że sankcje muszą być uzupełnione środkami nieizolacyjnymi (nadzorem kuratora, dozorem kuratora, społecznościami edukacyjnymi) ukierunkowanymi na reintegrację. Tylko w takich ramach kara staje się edukacyjna: nie jest jedynie „płaceniem” za błąd, ale rozpoczęciem wszystkiego od nowa z godnością i perspektywami. W tej wizji wymiar sprawiedliwości wobec nieletnich wymaga synergii między systemem sądownictwa, systemem edukacji, systemem opieki zdrowotnej i strukturą społeczną.

Przykłady skutecznej reintegracji i praktycznych strategii

Aby skutecznie przeciwdziałać przestępczości wśród młodzieży, konieczna jest interwencja w trzech fazach: przed popełnieniem przestępstwa (prewencja), w trakcie odbywania kary (interwencja edukacyjna) i po jej odbyciu (reintegracja). Znaczącym przykładem we Włoszech jest projekt „ Free to Choose ” (promowany przez Ministerstwo Sprawiedliwości i współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego), który działa w obszarach wysokiego ryzyka, w których znajdują się sądy apelacyjne w Kalabrii, Kampanii i Katanii (południowe Włochy), oferując szkolenia, doradztwo zawodowe, indywidualne wsparcie i pomoc społeczną młodzieży zagrożonej wykluczeniem społecznym. Kluczowe znaczenie miało wsparcie indywidualne, wsparcie szkoleniowe i dostęp do zatrudnienia. (Oficjalne dane wskazują, że w projekcie uczestniczyło 83 młodych ludzi). Kolejnym kluczowym elementem jest faza „po”: interwencja w momencie odbywania kary nie wystarczy, jeśli nie zostanie uruchomiona ścieżka wyjścia z cyklu dewiacji poprzez korepetycje, zatrudnienie i media społecznościowe. Środki te są przewidziane w prawie dotyczącym nieletnich i muszą zostać wzmocnione.

Wreszcie, prewencja. Działania w szkołach (edukacja społeczna, programy orientacyjne i programy zatrudnienia), w dzielnicach (rozwój infrastruktury, uczestnictwo młodzieży, sport, kultura) oraz w świecie cyfrowym (edukacja w zakresie ryzyka, edukacja medialna i bezpieczne przestrzenie) stanowią niezbędne inwestycje. Oferowanie konkretnej alternatywy dla dewiacji oznacza zapewnienie planu na życie. To właśnie jest sedno reakcji na to zjawisko: nie tylko zmniejszenie liczby osób z dewiacją, ale także zmiana przyszłości.

Napisany przez

Kształt rozmowy

Czy masz coś do dodania do tej historii? Jakieś pomysły na wywiady lub kąty, które powinniśmy zbadać? Daj nam znać, jeśli chcesz napisać kontynuację, kontrapunkt lub podzielić się podobną historią.