Seneca in de sportschool: stoïcisme en giftig mannelijk gedrag

Als je het geluk hebt Marcus Aurelius en Seneca op TikTok tegen te komen – waarschijnlijk als ze niet in de sportschool zijn – zul je 'stoïcijnse' citaten vinden die de monotonie van advies onder titels als 'Wees de man die je bang bent te worden' doorbreken. Deze citaten promoten een lelijke stoïcijnse 'cultuur' die wordt beheerst door de principes van discipline en zelfredzaamheid onder het begrip emotionele onderdrukking.

Wie bezoekt de Stoa nog? De afstammelingen – nu digitaal – van filosofen; niemand minder dan Andrew Tate , Jordan Peterson en de "Sigma Male." (= is een popculturele term uit het internet-masculiniteitsdiscours – vooral binnen de manosfeer – die een man beschrijft die onafhankelijk, zelfredzaam en non-conformistisch is, vaak afgeschilderd als iemand die traditionele sociale hiërarchieën verwerpt zonder onderdanig te zijn). Dit lelijke stoïcisme in zijn mutatie betreft geen filosofie, maar een cultuur die zeelieden instructies geeft over hoe zich te gedragen en te handelen, aangezien deze reeks ideeën door het filter van de " censoren" van de manosfeer is gegaan, waar de "overbodige" aspecten van deze filosofische stroming, zoals empathie of scepticisme, opzij worden gezet, waardoor een reeks instructies achterblijft over hoe men mentaal en fysiek "staal" kan worden. Existentieel en sociaal gezien is het volgende van belang: wat drijft zoveel mannen – in de meerderheid jonge mannen – tot deze behoefte om zich te verbinden met dit ‘misbruikte’ stoïcisme, en hoe wordt een oude filosofie een instrument voor onthechting van de maatschappij?

@apexclass De Stoïcijnse Mindset ~ Jordan Peterson ♬ Emotionele piano in ambientstijl – MoppySound

Als er iets wordt onderzocht, is het dit: de transformatie van het stoïcisme tot een symbool van mannelijkheid, het verschaffen van een sterk theoretisch fundament, het opnemen ervan in giftige retoriek en het mogelijke herstel ervan als een filosofie van solidariteit in plaats van een pantser van mentale onthechting.

Het stoïcijnse idee: filosofie of prestatie?

Laten we er echter niet van uitgaan dat we allemaal weten waar we het in dit artikel over hebben. Het stoïcisme dat we bespreken, was een filosofische school uit de Hellenistische periode en later uit de Romeinse tijd, een school voor ambitieuze deugdzame burgers die rationeel wilden leven, met deugdzaamheid en innerlijke vrijheid. Het centrale principe was het idee dat we externe gebeurtenissen niet kunnen beheersen, maar alleen onze reacties daarop. Het roept individuen op tot zelfbeheersing, rechtvaardigheid, wijsheid en moed, niet voor persoonlijke overheersing, maar voor het algemeen belang. Epictetus leerde dat "de mens niet verontrust wordt door dingen, maar door zijn opvattingen erover", terwijl Seneca schreef dat "het een grote kracht is om rechtop te kunnen staan ​​terwijl de wereld om je heen uit elkaar valt." De stoïsche filosofen lieten de emotie niet varen, maar probeerden deze rationeel te beheren, zodat men moreel stabiel en politiek actief kon blijven, terwijl de kern van het stoïcisme niet de heerser over zichzelf is in de zin van zelfredzaamheid, maar de burger van de wereld die moet handelen in overeenstemming met de natuur en de rechtvaardigheid, zelfs als dat ten koste gaat van (8) ; (9) ; (10).

Het stoïcisme dat we vandaag de dag op digitale platforms tegenkomen, met name op TikTok, verwijst zelden naar het stoïcisme van Seneca of Epictetus. Waarden zoals innerlijke cultivering door een kritische blik op de filosofie van de burger ten opzichte van autoriteit of de dood zijn niet relevant voor deze representaties. Deze content lijkt op een steriele gids voor 'zelfverbetering' voor de sportschool, relaties met het andere geslacht en overleven, zo niet vooruitgang, in het digitale kapitalisme (4) ; (2) ; (8) ; (5).

@loupollockg Te stoïcijns #fyp ♬ origineel geluid – lou pollock

  Deze 'geïndustrialiseerde' versie van het stoïcisme verkoopt ideologie via TikTok-reels en podcasts waarin verschillende mentoren begeleiding bieden aan mannen die zich gemarginaliseerd voelen door de maatschappij, zodat deze filosofie, zoals die circuleert in de manosfeer, een multitool wordt die belooft de mannen van morgen te vormen met deugden zoals zelfbeheersing, prestige en macht, niet zozeer om het algemeen belang te dienen, maar om een ​​denkbeeldige gewonde mannelijke identiteit met leiderschapstendensen te herstellen (4) ; (5) ; (4) ; (10) .

Met andere woorden, stoïcisme ontaardt in een dagelijkse trainingsgids voor fysieke en morele praktijken, waarbij "discipline = vrijheid" gekoppeld wordt aan militaire voeding, ontgifting van emotie en plezier, discipline op het werk en in interpersoonlijke relaties. Het doel is dat het lichaam een ​​symbool van zelfbeheersing wordt om zo gekapitaliseerd te worden als morele houding, waarbij abs discipline symboliseert en de afwezigheid van emotie de vanzelfsprekendheid van leiderschap symboliseert. De zin "beheers je emoties" betekent niet langer zelfbewustzijn, maar een aansporing om je niet te laten zien, niet te reageren, niet te klagen. Zo wordt emotionele beheersing tot een deugd gedoopt en gevoeligheid verbannen als een teken van zwakte, zelfs verraad aan het "mannelijke model" van de "nieuwe stoïcijn", waar emotie een existentiële bedreiging vormt voor het bereiken van het doel om macht te verwerven. Dus wat blijft er over van stoïcisme? Zeker niet de principes ervan, maar eerder een vertolking van hoe je een man kunt zijn in een systeem dat je constant meet, bevraagt ​​en afwijst.

@ryanlongcomedy Boyscast ♬ origineel geluid – Ryan Long

De nieuwe generatie 'stoïcijnen' is niet geïnspireerd door Marcus Aurelius' (1) kosmopolitische opvatting van het algemeen belang, maar door een individualistische houding die zelfbeheersing gelijkstelt aan overheersing over anderen en ontevreden mensen creëert – vanwege hun vermeende superioriteit. Mannen worden gepresenteerd als rationele heersers over zichzelf, losgemaakt van emoties en onaangedaan door de behoeften van anderen. De verkeerde interpretatie van stoïcisme heeft ertoe geleid dat consumenten van deze cultuur stoïcisme zien als apathie in plaats van een rationeel beheer van emoties ten behoeve van de gemeenschap, een toewijding aan rechtvaardigheid en mededogen. Deze performance in de digitale ruimte is uiteindelijk een cultureel leeg product, zonder alternatieve mannelijke verhalen, wat resoneert in een tijdperk van ineenstorting van traditionele rollen – met een bekend patroon: in plaats van dat mannen kosmopolitisme en verschil omarmen, beperken ze zich tot zekerheden en verdedigen ze zich tegen de wereld om hen heen.

Stoïcisme als merk van mannelijkheid

Wat blijft er nog over van dit "stoïcisme" behalve dat het verkocht wordt als een zelfverbeteringspakket? Zeker niets meer dan rollen met motiverende citaten op lo-fi-muziek. Stoïcisme is een levensstijl geworden en functioneert als een ideologische markt die handelt in een rationele, introverte en bovenal apolitieke mannelijke identiteit. De relatieve depolitisering ervan kan echter niet als onschuldig worden begrepen, aangezien het gebruik van deze retoriek direct verband houdt met neoliberale boodschappen die de collectiviteit de schuld geven en een individualistisch antwoord bieden op sociale crises, omdat de nieuwe man niet geroepen is om de wereld te veranderen, maar om deze te negeren, te verslaan of te onderwerpen. Bijna als een natuurlijk gevolg daarvan zijn figuren zoals Andrew Tate of Jordan Peterson geen aberraties; ze zijn uitingen van een systeem dat heeft geleerd om "stoïsche mannelijkheid" te verkopen in marketingtermen (4) ; (5) ; (10) ; (2) ; (8).

Een vorm van marketing waarin mannen worden gezien als eenheden van zelfverbetering in plaats van als sociale wezens. Het is een model dat elke politieke verantwoordelijkheid afwijst en stoïcisme presenteert als een cynisch schild tegen emotie en collectieve actie, een radicaal gebrekkige interpretatie. Marcus Aurelius schrijft herhaaldelijk over het algemeen belang, rechtvaardigheid en liefde voor zijn medemens – en hij deed dat niet als businesscoach, maar als leider die zich bewust was van zijn morele verantwoordelijkheid en de noodzaak om solidariteit te tonen (1),(3). De huidige interpretatie van Seneca heeft niets te maken met niet voelen, maar met gematigdheid en handelen in het algemeen belang, niet alleen voor je persoonlijke groei. Het is geen kwestie van zelfhulp, maar van politieke ethiek. Wat blijft er van dit alles over? Dat Seneca niet in de sportschool is, maar op de Agora.