Andra Dobre werkt op de communicatieafdeling van het Nationaal Agentschap voor Gemeenschapsprogramma's op het gebied van Onderwijs en Beroepsopleiding en heeft een passie voor onderwijs. Dit interview werd geleid door Ana-Ștefania Diță, studente Journalistiek aan de Faculteit Journalistiek en Communicatiewetenschappen van de Universiteit van Boekarest. Het interview werd samengesteld door Sorin Mărghitaș, redacteur bij EURACTIV Romania.
Andra Dobre over de Erasmus-ervaring: “Leren is iets dat me bij zal blijven”
Hoe ben je uiteindelijk in het Erasmus-programma beland? Was het iets wat je wilde, of kwam het onverwacht?
Ik zou niet zeggen dat het onverwacht was. Ik wilde het. Ik hoorde voor het eerst over Erasmus toen ik op de middelbare school zat. Ik studeerde intensief Frans aan de faculteit Wiskunde-Informatica van het Gheorghe Lazăr Nationaal College, en de school had projecten, dus ik wist al van deze interschoolse programma's. Destijds waren Erasmus-mobiliteitsprogramma's, met name universitaire studies, bekender, net als nu. Al sinds de middelbare school wist ik dat ik ooit aan een Erasmus-mobiliteitsprogramma wilde deelnemen.
Toen ik aan de universiteit begon, gebeurde er iets in 2006, geloof ik, toen Roemenië een Francophonie-top organiseerde. Ik was toen student en hoorde erover via mijn oude middelbareschoolklasgenoten. Ze waren op zoek naar Franstalige vrijwilligers. Ik heb me samen met mijn toenmalige vriend aangemeld, maar omdat hij zijn online aanmelding niet goed had ingevuld, werd hij niet geselecteerd voor een gesprek. Ik daarentegen nam mijn tijd, schreef meer en deelde mijn ervaringen, waardoor ik slaagde voor het gesprek. Een week lang kregen we training van Roemenen van het Ministerie van Buitenlandse Zaken en Canadezen. Het was een intensieve en uitgebreide training, waar ik veel van heb geleerd. Na die ervaring op de Francophonie-top wist ik zeker dat ik op Erasmus-uitwisseling wilde – het was een beslissend moment.
Heb je via jongerenorganisaties deelgenomen aan Erasmusprogramma's of gewoon voor je studie?
Helaas heb ik alleen geprofiteerd van de academische kant van Erasmus en heb ik niet deelgenomen aan niet-formele leerprojecten. Ik moest tijdens mijn rechtenstudie een mobiliteitsprogramma volgen. In mijn derde jaar bracht ik een semester door in Frankrijk aan de Faculteit Recht, Economie en Management van de Université d'Orléans. Later nam ik deel aan een ander Erasmus-mobiliteitsprogramma: een zomerschool zonder subsidie. Dit betekende dat het programma mijn kosten niet dekte, omdat ik al voor Erasmus+ werkte. Later, toen ik in 2022, tijdens de pandemie, begon aan een masteropleiding Geschiedenis en Filosofie van de Cultuur, volgde ik een andere zomerschool in Frankrijk, in Aix-en-Provence.
Waarom heb je voor Frankrijk gekozen boven een ander land?
Ik koos voor Frankrijk omdat ik goed Frans sprak en omdat het een universitaire opleiding was, vond ik het de beste keuze. Destijds leek de manier waarop universiteiten deze programma's promootten, enigszins elitair. Nu zie ik dat anders, want wat de Europese Unie met Erasmus eigenlijk wil, is deze programma's toegankelijker maken. Het doel is om zoveel mogelijk studenten en leerlingen te bereiken, niet alleen de besten. Ik heb in Frankrijk veel studenten ontmoet, bijvoorbeeld uit Spanje, die geen gevorderd niveau Frans hadden, maar het zagen als een uitdaging, een leerervaring en een kans om hun taalvaardigheid te verbeteren.
Hoe was je eerste Erasmus-ervaring?
Het was een uitdaging omdat ik vertrok zonder dat ik een slaapplaats had geregeld. Ik ging met een klasgenoot en een goede vriendin. Toen we aankwamen, liet een medestudente die er al een paar maanden woonde ons bij haar logeren, maar wij sliepen op de grond. Het was zeker een leerzame ervaring. Omdat ik geboren en getogen was in Boekarest, had ik nooit op een studentenhuis gewoond; ik was altijd beschut thuis bij mijn ouders gebleven. In Frankrijk was ik helemaal alleen en moest ik alles regelen. We kochten matrassen bij Carrefour, herinner ik me, en uiteindelijk vonden we een appartement in het centrum. Ironisch genoeg huurden we het van een studente die zelf voor haar Erasmus-uitwisseling naar Bilbao ging.
Wat zijn de verschillen tussen een student die via de universiteit op Erasmus-uitwisseling gaat en een student die deelneemt aan een jongerenproject?
Ik denk dat vrijwilligerswerk uitdagender kan zijn, en dat bedoel ik zowel positief als negatief. Het leerproces kan intensiever zijn. In een universitaire setting zijn de dingen gestructureerd – je weet dat je colleges volgt, studiepunten behaalt en een duidelijk institutioneel kader hebt. Aan de andere kant hebben vrijwilligers veel vrijheid. In Timisoara bijvoorbeeld hielpen vrijwilligers van FIT en het Europees Solidariteitskorps bij de renovatie van waterkrachtcentrales en de transformatie ervan tot jongerencentra. Je kunt fantastische dingen doen. Ik wou dat ik ook een vrijwilligersprogramma had meegemaakt.
Wat heb je geleerd van je Erasmus-ervaring?
Ik leerde dat het altijd meer zal zijn dan je gepland had, dieper dan je je had voorgesteld. Mijn eerste doel was om mijn Frans te verbeteren en rechten te studeren in een land waarvan het rechtssysteem een sterke invloed had op dat van Roemenië. Maar daarnaast leer je ook hoe je moet omgaan met mensen uit verschillende culturen – of het nu internationale of Franse studenten zijn – de lokale cultuur was anders. De professoren waren ongelooflijk beleefd, bijna overdreven. Wat me vooral verbaasde, was hoe ze de deur openhielden voor studenten om de collegezaal binnen te komen. Dat is me in Roemenië nooit overkomen.
Frankrijk is ook een land met veel regels en een zeer formele cultuur. Zelfs onder studenten merkte ik verschillen. Ik herinner me dat we al snel bevriend raakten met een Franse studente uit een gemengd gezin – haar vader was Brits en haar moeder Frans. Ze adopteerde ons min of meer en we aten samen. Interessant genoeg gebruikten Franse studenten zelfs onder elkaar formele taal totdat ze een hechte band kregen.
Was Erasmus zo’n grote liefde voor u dat het uw carrièrekeuze beïnvloedde, of was het pure passie?
Terugkijkend zou ik niet zeggen dat het puur toeval was. Binnenkort werk ik al vijftien jaar bij het bureau, dus het is duidelijk dat ik van mijn werk houd. Het is veel gemakkelijker voor me om Erasmusprogramma's te promoten, omdat ik er direct van profiteer. Ik was me er niet volledig van bewust dat mijn Erasmus-ervaring mijn carrière beïnvloedde, maar in 2017 nodigde het Franse bureau ons uit voor een viering in Parijs in het Odeon Theater ter ere van het 30-jarig jubileum van Erasmus. Dat moment deed me beseffen dat ik precies tien jaar eerder, in 2007, dezelfde vlucht naar Parijs had genomen voor mijn eigen Erasmus-uitwisseling. Deze keer ging ik in een andere rol. Alles hing met elkaar samen, en het was niet toevallig. Het is iets waar ik echt in geloof, en of ik nu in dit vakgebied blijf werken of niet, leren is iets dat me bij zal blijven.
Geschreven door
Geef het gesprek vorm
Heb je iets toe te voegen aan dit verhaal? Heb je ideeën voor interviews of invalshoeken die we moeten verkennen? Laat het ons weten als je een vervolg wilt schrijven, een tegengeluid wilt laten horen of een soortgelijk verhaal wilt delen.
©2025 Pulse Z. Ontwerp & ontwikkeling door Matrix Internet Opent in een nieuw tabblad