Wie ben ik als ik niet online ben?

Mensen besteden gemiddeld 143 minuten per dag aan het scrollen door sociale media. Dat is precies twee uur en drieëntwintig minuten aan het absorberen van allerlei informatie van verschillende aard en relevantie. Sociale media bieden ons tegenwoordig een schat aan content waar we ons op dat moment mee identificeren.

We slaan het op en sturen het door naar al onze vrienden. Maar een paar minuten later zien we dankzij het algoritme andere, vergelijkbare video's van mensen met honderd verschillende meningen over hetzelfde onderwerp.

Informatieovervloed en constante confrontatie met tegenstrijdige meningen leiden tot verlies van innerlijk kompas en veroorzaken verwarring. Daardoor worden veel meningen gevormd op basis van trends en niet op basis van onze eigen overtuigingen.

Jongeren zijn het meest kwetsbaar

Hoewel sociale netwerken een toevluchtsoord zijn geworden voor mensen van alle leeftijden, vormen ze de grootste aantrekkingskracht voor kinderen en tieners. Ze bevinden zich in een leeftijdsfase waarin ze de wereld en al haar valkuilen beginnen te ontdekken, en sociale netwerken vergezellen hen op deze reis.

Volgens onderzoek gepubliceerd in het tijdschrift Amazonia Investiga worden jongeren op sociale netwerken niet alleen blootgesteld aan een enorme hoeveelheid informatie, maar staan ​​ze ook onder druk om zich aan te passen aan de inhoud die algoritmen hen voortdurend aanbieden.

Bij kinderen die nog hun eigen meningen en waarden moeten vormen, kan dit ertoe leiden dat ze zich gaan identificeren met opvattingen die niet hun eigen opvattingen zijn, alleen maar omdat die populair zijn of door de massa worden gedeeld.

Het onderzoek waarschuwt er ook voor dat als jongeren niet leren hoe ze kritisch moeten beoordelen wat ze kijken, ze in de toekomst vatbaarder kunnen zijn voor manipulatie.

We vroegen hoe studenten dit probleem ervaren

Studente Sara vertelde ons dat wanneer ze zich geen mening kan vormen over een bepaald onderwerp, ze op internet de mening kiest waarmee ze zich het meest identificeert, gebaseerd op eerdere ervaringen of bestaande meningen en waarden. Ze beschouwt echter de mening van degene die die mening vertegenwoordigt als een zeer belangrijk aspect.

Aan de andere kant, wanneer ze zich richt op betrouwbare bronnen, ziet ze een breed scala aan meningen als een voordeel. Zodra ze een mening heeft, staat ze open voor verandering of herwaardering. Ze begrijpt ook dat sommige mensen humor gebruiken als verdedigingsmechanisme, maar ze vreest dat de maatschappij gemakkelijk in een toestand kan vervallen waarin we niet meer kunnen onderscheiden wat essentieel is.

Student Peter geeft toe dat hij zijn mening heeft bijgesteld, puur omdat hij andere mensen met een andere houding online heeft gezien. Hij legt uit dat de reden hiervoor de angst voor online haat en veroordeling was, die volgens hem niet ongebruikelijk zijn in de online wereld. "Mensen daar kunnen echt onaangenaam zijn", voegt hij eraan toe. Toch denkt hij dat meer informatie nuttig kan zijn als die afkomstig is van kwalitatief goede en geverifieerde bronnen, waardoor ons bewustzijn toeneemt.

Volgens hem vormen veel mensen echter hun mening op basis van wat het algoritme hen voorschotelt, juist uit angst voor afwijzing. Hij maakt zich vooral zorgen om kinderen die nog aan het oordelen zijn. Hij vreest dat als ze slechts aan één soort content worden blootgesteld, ze in de toekomst vatbaarder kunnen zijn voor manipulatie. Hij is zich ook bewust van de kracht van humor en gebruikt het soms zelf als verdedigingsmechanisme wanneer het hem te veel wordt. Toch vindt hij het belangrijk om te weten wanneer humor gepast is en wanneer het pijn kan doen.

Achter de schermen van het internet

Sommige dingen zien er online fantastisch uit totdat we zien wat erachter zit. Influencers die hun droombaan presenteren, staan ​​in werkelijkheid onder enorme druk, haat en burn-out.

Virale uitdagingen kunnen gevaarlijk zijn, en ideale levens zijn vaak slechts een laagje verf over persoonlijke problemen. Wanneer we ontdekken wat er achter de schermen verborgen zit, voelen we ons gedesillusioneerd, misschien zelfs een verlies van vertrouwen. We stoppen met geloven wat we zien, maar tegelijkertijd weten we niet waar we ons aan vast moeten houden.